مراحل اجرا

1) قالب بندی:

قالب بندی سقف مشابه دال بتنی معمولی( بتن آرمه), انجام می شود. قالب ها می تواند از جنس چوب, فلز یا پلای وود (plywood) باشد. از آنجایی که عموماً دال های ساختمانی در این روش به صورت تخت در نظر گرفته می شود, لذا سرعت عملیات قالب بندی نسبت به سایر سیستم های بتنی افزایش می یابد.

2) آرماتور بندی:

حجم آرماتوربندی دال های پیش تنیده در مقایسه با دال بتن آرمه بسیار کمتر است. آرماتور مورد نیاز شامل کلاف های کناری, آرماتورهای تقویتی روی ستون ها و دیوارها, آرماتورهای مربوط به برش پانچ, اطراف بازشوها و ... , در این مرحله روی سقف نصب می شوند. عملاً آرماتوربندی به صورت شبکه فوقانی و تحتانی در این روش وجود ندارد.

3) نصب کابل ها و مهارهای انتهایی:

با توجه به نقشه های اجرایی, کابل ها روی قالب قرار گرفته و مهارهای انتهایی به لبه قالب متصل می شوند. معمولاً کابل ها در دو جهت عمود برهم روی سقف قرار می گیرند. تعداد و فاصله کابل ها تابع طول دهانه و بارگذاری می باشند. در حالت معمول, در یک جهت, کابل ها به صورت متمرکز روی نوارهای ستونی قرار می گیرند (BandedTendons) و در جهت دیگر با فاصله های یکنواخت حدود 50/1 متری توزیع می گردند ( DistributedTendons).

4) نصب Chair ها و تامین پروفیل کابل ها:

همانطور که در ابتدا اشاره شد, برای استفاده بهینه از پیش تنیدگی, موقعیت کابل نسبت به تار خنثی مقطع در طول مسیر تغییر می کند. معمولاً روی نقطه تکیه گاهی کابل ها به تار فوقانی, و در وسط دهانه به تار تحتانی نزدیک می شوند. به این انحنا در اصطلاح پروفیل(profile) می گویند. جهت تامین این پروفیل, chair‌هایی در اندازه های متفاوت با فاصله های مشخص قرار داده می شوند و کابل روی آنها قرار می گیرد. به این ترتیب پروفیل مورد نظر تامین می گردد.

5) بتن ریزی:

بعد از بستن آرماتورها و قرارگیری کابل ها روی سقف, بتن ریزی انجام می شود. در این مرحله باید در مورد ویبره زدن اطراف مهارهای انتهایی دقت لازم صورت گیرد.

6) عملیات کشش:

بعد از اینکه بتن به مقاومت فشاری مورد نیاز رسید, می توان عملیات کشش کابل ها را آغاز نمود. هر کابل از یک طرف یا هر طرف کشیده می شود. میزان افزایش طول هر کابل با توجه به طول و پروفیل آن محاسبه شده و پس از کشش نیز اندازه گیری می شود.
بدین ترتیب صحت اجرای عملیات کنترل می گردد.